Inburgeren is makkelijker gezegd dan gedaan

Wanneer je als vluchteling aankomt in een nieuw land staat je een lang traject te wachten van wonen in een asielzoekerscentrum, vragen beantwoorden, formulieren invullen, weer naar een ander centrum en weer vragen beantwoorden. En dat terwijl je noodgedwongen gevlucht bent uit je eigen huis en land en de taal en de gebruiken van het nieuwe land niet kent. Er komt dus nogal wat op je af die eerste tijd en het duurt vele maanden en soms zelfs jaren voor je de zekerheid hebt of je in dat nieuwe land mag blijven.
 

Zelf regelen

Pas dan begint het proces van integratie en inburgering. Een eigen woning, een eigen auto, een opleiding, een baan. Veel mensen denken dat het vluchtelingen allemaal in de schoot wordt geworpen maar dat is zeker niet het geval. Ja, er is hulp en ondersteuning maar uiteindelijk zul je zelf het meeste moeten doen om echt succesvol te integreren. 
 

Het gat is te groot

Een groot probleem is dat, nadat het officiële inburgeringsproces is afgelopen, het gat tussen deze mensen en de Nederlandse samenleving nog veel te groot is. Te groot om makkelijk een baan te vinden, om nieuwe vrienden te maken, om verder te komen. Ook stuiten voormalige asielzoekers vaak op veel weerstand van de Nederlanders die hen maar raar vinden en denken dat ze hier alleen maar zijn om banen en huizen in te pikken.
 

Isolement

Doordat een nieuwe taal leren spreken ongelofelijk moeilijk is, kan het jaren duren voor je echt een volledig gesprek kan voeren. Tegen die tijd kan iemand die in zijn vaderland een hoge functie had hier inmiddels niet verder komen dan schoonmaker of fabrieksarbeider. Vrouwen die misschien ook wel zouden willen werken maar daarvoor een opleiding in het Nederlands moeten volgen, haken om die reden vaak snel af of beginnen er niet eens aan. Zo raken voormalig asielzoekers al snel in een isolement of zoeken ze alleen mensen op met dezelfde taal en achtergrond als zij. Terwijl het leren van de taal juist sneller gaat als je kunt oefenen met autochtone mensen die even de tijd nemen om je te helpen.
 

Maak eens een praatje

Stel dat je op het schoolplein een allochtone ouder ziet staan die met niemand contact maakt, is het een kleine moeite om er even op af te lopen voor een kort eenvoudig praatje. Maak kennis, vraag waar hij of zij vandaan komt en vertel iets over jezelf. Hou het simpel en praat niet te snel als je merkt dat iemand de taal niet goed spreekt maar ga ook niet overdreven hard of duidelijk praten alsof de ander doof is. Zo’n praatje van 5 minuten op het schoolplein, bij de bushalte of in de wachtkamer van de tandarts kan die ander het gevoel geven welkom te zijn en hen motiveren zelf ook contact te maken. Inburgeren kan namelijk alleen als alle Nederlanders meehelpen.